Децата на Дунав
Дунавска пролет – твоето кървене,където комфорт и тъга се разтварят,нищо хубаво не лежи скрито, мокро,във влажните ти ливади.
Никой не знае какво се е случило тук,наводненията – ръждиво червени,рибите бяха безжизнени,и всичките гъби умрели..
В ридата на ливадите,животните се разболяха,от очите в реката,воня на гнусна нужда.
Къде са децата?Никой не знае какво се е случило тук,никой не видя нищо!Къде са децата?Никой не видя нищo
Скоро майките ще стоят край потока,и сълзите им ще направят наводнение,на полетата край мъртвите тела,тъгата се покатери по всички езерца..
Черни знамена в града,всички плъхове дебели и задоволени,отровното бръмчене е навсякъде,и хората толкова далече.
Къде са децата?Никой не знае какво се е случило тук,никой не видя нищо!Къде са децата?Никой не видя нищо!
Tuna nehri çocukları
Tuna nehri, senin hacamatın,Sevinç ve kederin bir arada yüzdüğü,Hiçbir güzel şey saklı değildir,Islak çayırlarında.
Kimse bilmez burada ne olduğunu,Dalgaları paslı kan rengi,Balıkları nefessiz,Ve tüm kuğuları ölüdür.
Kıyılarında, çayırlarında,Hayvanlar hastalanmış,Çaylarından nehirlerine,Korkunç bir koku tüter.
Çocuklar nerede?Kimse burada ne olduğunu bilmiyor,Kimse bir şey görmemiş,Çocuklar nerede?Hiç kimse bir şey görmemiş.
Çok geçmeden anneler nehrin yanında bekler,Ve sızlanarak gözyaşı döker,Her tarlada, her surda,Her havuzda keder.
Şehrin her tarafında kara bayraklar,Tüm fareler doymuş,Her yerde zehirli sular,Ve herkes göç eder.
Çocuklar nerede?Kimse burada ne olduğunu bilmiyor,Kimse bir şey görmemiş,Çocuklar nerede?Hiç kimse bir şey görmemiş.