Όμορφο που'ναι να σε συλλογιέμαι
Όμορφο που ’ναι να σε συλλογιέμαιμέσα απ’ τους θορύβους του θανάτουκαι της νίκηςΝα συλλογιέμαι εσένανεμέσα απ’ τη φυλακήκι έχοντας περασμένα τα σαράντα
Όμορφο που ’ναι να σε συλλογιέμαιΝα το ’να χέρι σουσ’ ένα ύφασμα γαλάζιο ξεχασμένο,ξεχασμένο
Και να – να’μαι στα μαλλιά σουη ραθυμιά η περήφανητης Ινσταμπούλ της γης μου
Όμορφο που ’ναι να σε συλλογιέμαι,να γράφω λόγια σένα,να σε κοιτάζω πλαγιασμένοςέτσι ανάσκελα μες στο κελί μουΜια λέξη που ’χες πειτην τάδε μέρα,στο τάδε μέροςΌχι η λέξη η ίδιαμα αυτός ο τρόπος που είχε,που είχε μέσα τηςνα κλείνει όλο τον κόσμο
Όμορφο που ’ναι να σε συλλογιέμαιΓια σένα θα σκαλίσω ακόματόσα πράγματαΘα φτιάξω ένα μικρό κουτί,ένα δαχτυλίδιΘα υφάνω τρεις οργιές μετάξιΚαι ξαφνικά πετιέμαι ορθόςτρέχοντας να χουφτώσωτου παραθυριού τα κάγκελαΚαι να φωνάζω στον γαλάζιο ουρανότης λευτεριάς,όλα μου τα τραγούδιαπου ’γραψα για σένα