El Hombre Solo
Tο ήξερε πως θα συμβεί μια μέραεκείνη η ρωγμή που κουβαλούσεπληγή που έβραζε, σιωπή που αιμορραγούσεθα τον θρυμμάτιζε για πάντα πέρα ως πέρα.
Τίναξε από πάνω του τη σκόνηκι αμίλητος προχώρησε στο αγιάζι,τον βρίζαν τα παιδιά πίσω απ’ το Γκάζικαι κάποιος του `ριξε νερό απ’ το μπαλκόνι.
Και τα σκυλιά κοιτούσαν δακρυσμένανα χάνεται στης νύχτας τον πυθμένα,σαν κάποιος που ποτέ του δεν υπήρξε,αυτός που τόσο αγάπησε τον κόσμο.