Allos Anthropos (Άλλος Άνθρωπος)
Τι κρίμα που τον πόλεμο τον χάσαμεμαζί κι ας αγαπιόμασταν, ξεχάσαμεΤι κρίμα που δεν είδαμε σαν ξένοιπως ό,τι μας χωρίζει αυτό μας δένει
Και παίζεται η ζωή στα περιθώριαευθεία η γραμμή κι εγώ στα όριαΤα όρια που έβαλες να πιάσωκι εγώ στο τέλος θα τα ξεπεράσω
Μα κοίτα με δεν είμαι ο ίδιος άνθρωποςκλειδώνω δεν ανοίγω σε κανένανκαι γίνομαι απλά ο άλλος άνθρωποςκι ας σκότωσα εμένα κι όχι εσένα
Τα ρούχα η κάθε σκέψη όλα τα πέταξετο πάτωμα καθρέφτης που δεν έσπασεκοιτάω το πρόσωπό μου και σε βλέπωανοίγω και το τελευταίο πακέτο
Ανάβω ένα τσιγάρο κι ας μη κάπνιζακαι έτσι νιώθω πως επαναστάτησαστα χρόνια που σε είχα εδώ κοντά μουθηλιά που’χα περάσει στην καρδιά μου