Eimaste (Είμαστε…)
Είμαστε ψυχές που αμαρτήσανεκαρδιές που δε σκιρτήσανεφιλιά που δε χαρήκαν τη φωτιά τους.Ζαριές που όλα τα χάσανεκαι τρένα που δε φτάσανεπαιδιά που δε γνωρίσαν τη μαμά τους.
Αθώοι που τους ρίξανετσιγάρα που πατήσανετραγούδια που δεν είπανε ακόμα.Δώρα που τα δωρίσανεκαι σπίτια που γκρεμίσανελουλούδια που τα σκέπασε το χώμα.
Είμαστε δέντρα που καιγόμαστε,αστέρια που χανόμαστε,ματιές που συναντιόνται από συνήθεια.Είμαστε φώτα που τα σβήσανεκορμιά που δεν τ’ αγγίξανεφωνές που αποφεύγουν την αλήθεια.
Ποτά που δεν τα ήπιανεκαι πόνος που δεν γλύκανεμια τρύπα που δε κλείνει μες στο δρόμο.Ζωή που δε τη ζήσανεποτάμι που βρομίσανεπαράνομοι με όπλο μας το νόμο.
Χέρια που δεν αγκάλιασαννερά που δεν καθάρισανφεγγάρι που δε φώτισε τη νύχτα.Θεός που δε λατρεύτηκεπληγή που δε γιατρεύτηκεαγάπη που δεν είπε καληνύχτα.