Πού ήσουνα φως μου
Τι έπαθες άραγε εκεί έξωκαι με θυμήθηκες ξανά.Τον αδιάφορο θα παίξωκι ας πονάω από χαρά.
Τόσα χρόνια κυνηγούσαένα άπιαστο πουλίπού να το ΄ξερα πως θα 'ρθειμοναχό του στο κλουβί.
Τι έπαθες άραγε εκεί έξωκαι με θυμήθηκες ξανά.Τον αδιάφορο θα παίξωκι ας πονάω από χαρά.
Δεν σου μιλώ, δεν σε πιστεύω,είμ' ορφανό επτά χρονώάλλα επτά θα σε παιδεύωγια να πω το σ' αγαπώ.
Πού ήσουνα, φως μου,πού ήσουνα,που ήσουνα τόσα χρόνια.Τη μοναξιά μου αγάπησα,τα άδεια μου σεντόνια.Τι μου χτυπάς τώρα ξανά,πού ήσουνα τόσα χρόνια.Τη μοναξιά μου αγάπησατα άδεια μου σεντόνια.
Εσύ μου έμαθες να χάνω,τις πληγές μου ν' αγαπώ.Όλ' αυτά τι να τα κάνωτώρα που είσαι πάλι εδώ.
Τώρα που όλα τα 'χεις χάσειστο ταξίδι σου κι εσύ,μας έχει ο πόνος ετοιμάσειγια του γάμου τη γιορτή.
Πού ήσουνα, φως μου,πού ήσουνα,που ήσουνα τόσα χρόνια.Τη μοναξιά μου αγάπησα,τα άδεια μου σεντόνια.Τι μου χτυπάς τώρα ξανά,πού ήσουνα τόσα χρόνια.Τη μοναξιά μου αγάπησατα άδεια μου σεντόνια.