آدم های احساساتی
اوه لا لا زندگی میان گل های رز
گل رزی که به ما تعارف می کنند
داشتن بسیار چیزها
که ما را برمی انگیزاند برای یشتر داشتن
به ما می باورانند
که خوشبختی یعنی داشتن
گنجه های پر داشتن
ما را مسخره کرده اند چون:
آدمهای احساساتی
تشنه ی ایده ال ها هستند
شیفته ی ستاره ها، قایق سواری
تا اینکه چیزهای غیر تجاری
آدمهای احساساتی
باید دید چطور با ما صحبت میکنند
چطور با ما صحبت میکنند
بیرون می آید
از این بسته های کارتونی
آدمهای فوکلی، به-درد-نخور
غمگین و بدون هیچ فایده ای
به ما تحمیل میکنند
آرزوهایی که ما را ناراحت می کنند را
lاز زمانی که زاده شده ایم، ما را گیر آورده اند، نباید مضخرف گفت
برای احمق هایی که ما هستیم
آدمهای احساساتی
تشنه ی ایده ال ها هستند
شیفته ی ستاره ها، قایق سواری
تا اینکه چیزهای غیر تجاری
آدمهای احساساتی
باید دید چطور با ما صحبت میکنند
چطور با ما صحبت میکنند
آنها ما را تبدیل میکنند به کلودیا شیفرما را تبدیل میکنند به پل لوسوئیلتزروای که چه بلایی سر مان می آورندو زنیکه ها را خراب می کنند (moukère در زبان آرگو Argos به معنی زن)از آسمان پایین می آیدآرزویی که ما را بسته بندی می کندبرای فردا، فرزندانمان رنگ پریدهپیشرفتی، رویایی، اسبی
آدمهای احساساتی
تشنه ی ایده ال ها هستند
شیفته ی ستاره ها، قایق سواری
تا اینکه چیزهای غیر تجاری
آدمهای احساساتی
باید دید چطور با ما صحبت میکنند
چطور با ما صحبت میکنند
Duygusal kalabalık
Ne kadar da gül pembe bu hayatBize sundukları o pembedenBir sürü şey edinipDaha da fazlasını isteten
Atıp tutarlar akıllarıncaMutluluk, sahip olmaktır diyeDolaplar dolusu eşyayaGülünür alaylarınaZira
Duygusal bir kalabalığızÜlküye hasretYıldızların, yelkenlerinSırf piyasa yapılmayanın peşindeDuygusal bir kalabalığızBakın ne biçim konuşuyorlar bizimleNe biçim de konuşuyorlar
Şu ambalaj kağıtlarının içinden çıkanSönük, işi bitmiş veHüzünlü ve yararsız bir sürü insan
Onlar bize arzular yıkıyorArzular ki bizi yakıyorOnlarca kazız, bizler,Onlarca, doğar doğmaz; olmazOysa
Duygusal kalabalıklarız biz;Ülküye hasretYıldızların, yelkenlerin,Sırf piyasa yapılmayanın peşindeDuygusal bir kalabalığız;Bakın ne biçim konuşuyorlar bizimleNe biçim de konuşuyorlar
Claudia Schifferliyorlar biziPaul-Loup Sulitzerliyorlar biziAh bize neler neler yapıyorAnamızı ağlatıyorlar
Gökyüzünden süzülürBizi heyecanlandıran bir arzuYarına solgun çocuklarımız içinBir daha güzeli, bir düş, bir kısrak
Duygusal bir kalabalığız;Ülküye hasretYıldızların, yelkenlerin,Sırf piyasa yapılmayanın peşindeDuygusal bir kalabalığız;Bakın ne biçim konuşuyorlar bizimleNe biçim de konuşuyorlar