To agathi
Πρωινά λαχανιασμέναrendez vous ματαιωμέναδρόμο παίρνεις δρόμο αφήνωκόμπο δένεις κόμπο λύνωστην ηλιοφεγγιά σε φτάνωστην αστροφεγγιά σε χάνω
Όποιος φοράει τη θλίψη στέμμαίσως ποτέ του δεν θα μάθειτι δρόμο ανοίγει ένα ψέματι μέλι κρύβει το αγκάθι
Στου Απρίλη τις ταράτσεςονειροπαρμένες φάτσεςσκάβουν στη σιωπή λαγούμιμε τσιγάρο και με ρούμισαν φαντάροι απολυμένοιπου κανείς δε περιμένει
Όποιος φοράει τη θλίψη στέμμαίσως ποτέ του δεν θα μάθειτι δρόμο ανοίγει ένα βλέμματι μέλι κρύβει το αγκάθι
Μόρτισσα καραμελάτητσακιστή και μυρωδάτημε κερνάει σαν νυχτώνειτου έρωτά της το αφιόνικρύβει η νύχτα το μαχαίρικαι μας παίρνει απ' το χέρι