Caddelerde rüzgar, aklımda aşk varGece yarısında, eski yağmurlarŞarkı söylüyorlar, sesiz usulcaÖzlediğim şimdi çok uzaklarda
Deli dolu günler, hayat güzeldiKahkalarıyla günler geçerdiEllerim uzanmaz, dokunamam kiÖzlediğim şimdi çok uzaklarda
O da özlüyormuş, benim bir tanemÇok üşüyormuş, ben olmayıncaÖyle yazıyor, son mektubunda
O da özlüyormuş, benim bir tanemHep ağlıyormuş, ben olmayıncaÖyle yazıyor, son mektubunda
عواصف تملأ الطرقات ،و الحب يملأ عقليوفي مستنصف الليل تهطل الأمطار القديمةهم يغنون أغانٍ بصمت أصيلو الذي أشتاق اليه في مكان بعيد جدا عني
أيامُ مجنونة و ممتلئة ،كلنت الحياة جميلةمع القهقهات مرّت الأياميداي لا تكاد تمتد ولا أستطيع اللمسو الذي أشتاق اليه في مكان بعيد جدا عني
هو أيضا يشتاق لي ، معشوقي الوحيدويشعر بالبرد الشديد ،من دونيهكذا يكتب لي في مكتوبه الأخير
هو أيضا يشتاق لي ، معشوقي الوحيدلا يكاد يتوقف عن البكاء، من دونيهكذا يكتب لي في مكتوبه الأخير
По улиците ветар, љубовта ми е во мислитеНекаде на полноќ, стари дождовитивко, нежна пеат песна.дур саканиот мој е некаде далеку.
Со деновите полни лудост, животот беше прекрасени со смеа полни нѝ поминуваа дните.А сега, подавам раце, но попусто, не го допирамсаканиот мој, кој е некаде далеку.
И нему му недостигам, единствен мојстуденило го исполнува самувајќи без мене,така пишува, во писмото последно.
И наму му недостигам, едниствен мој.Плач бескраен му станал животот далеку од мене,така пишува, во писмото последно.