Cat Stevens "Sad Lisa" paroles

لیزای محزون

سرش را بر روی سینه من می گذاردو هق هق گریه اش بر پیراهنم می نشیند؛بی شک غم بسیار شدیدی داردبه من بگو چه چیز غمگین و محزونت کرده لیزا؟درد دل کندر سایه نمانتو خود را گم کرده ای و می توانی به من تکیه کنیچرا که خود می دانیکه رسم روزگار همین است

لیزا، لیزا، لیزای محزون

چشمانش چون شیشه هایی استکه قطرات باران بیشتریبا عمیق تر شدن دردش بر آنها می نشیند؛هر چند که عشق قلبی من خواهان تسکین اوستاما گویی او تنها گام بر می دارداز دیوار به دیواردر سرسرای وجودش گم شده و ندای یاری مرا نمی شنودگرچه می دانم که خواهان نوازش و محبت من است

لیزا، لیزا، لیزای محزون

او گوشه گیری می کندباید بیش از آنچه که می توانم برایش حرف بزنماگر که واقعا خواستار کمک من استهر کاری بتوانم می کنم تا راه علاج غمش را به او نشان دهمو شاید روزی او را از غم بزرگش رها سازمگرچه می دانم هیچکس نمی تواند او را بفهمد

لیزا، لیزا، لیزای محزون