Ta Pedila (Τα Πέδιλα)
Με τα πέδιλα μου τ’ άσπραπερπατούσα μια φοράδίπλα στα δίχτυα ενός ψαράΟ πατέρας μου είχε άστρακαι σιρίτια αστραφτεράμα εμένα μου `λειπε η χαράκι είχα μια θάλασσα στο νουτ’ όνειρο χάλασα ποιανού
Με τα πέδιλα μου τ’ άσπραπου τους κόπηκε η κλωστήβρήκα μιαν άσφαλτο ζεστήΜ’ έναν ανθό μωρό στη γλάστραπου απ’ τη γη είχε χωριστείγέλια και δάκρυα χιαστίκι είχα μια θάλασσα για φωςμπας κι είναι ο έρωτας κρυφός
Με τ’ άσπρα πέδιλαπατάω τα βέβηλατ’ άγρια τ’ αγκάθια των καιρώνσε δρόμους άφατουςκι απ’ την αγκράφα τουςσκύβω και λύνω το παρόν
Κι έχω μια θάλασσα για ευχήλες κι είναι βότσαλο η ψυχή