Yolun düşer meyhane üstüneİçtikçe aklıma sevgilim gelirSilsem gözlerimi kurusun diyeBahar seli gibi boşalır gelirNerde sevdiklerim hani sevenlerAglatıyor benı acı gerçeklerBtmiyor isyanlar bitmiyor suçlarİnliyor başımı vurdugum taşlarİhtiyar olmadan agardı saçlarKar beyaz saçımı yolasım geliyorGörüpte bilmeyen deli sanıyorBilmesler dermansız yaram kanıyorben mazımi mazim beni arıyorölmeden mezara gidesim gelir
(گر)راهت به سوی میخانه افتدبه(وقت) مستی،عقلم را عشقم می ربایدپاک می کنم چشمان را،تا اشکانم خشک شود(اما)همانند سیل بهاری،اگر چه خشک می شود دوباره پر می شودکجاست کسانی که به آنها عشق ورزیدم؟کجاست کسانی که عاشق شدند؟مرا به گریه می اندازند،حقایق تلخعصیان ها از بین نمی روند،گناه ها پاک نمی شوندمرا به زاری می اندازد،سنگ هایی که بر سر می زنمگیسووانم سفید شد،بی آنکه اختیاری داشته باشمموهای سفید همچون برفم...هر کس که دید و نفهمید،مرا دیوانه دانستاگرچه ندانند زخم التیام نشدنی (دوباره)باز شده است...به هنگام مرگ که به مزار روم می آیدکجاست کسانی که به آنها عشق ورزیدم؟کجاست کسانی که عاشق شدند؟مرا به گریه می اندازند،حقایق تلخعصیان ها از بین نمی روند،گناه ها پاک نمی شوندمرا به زاری می اندازد،سنگ هایی که بر سر می زنمگیسووانم سفید شد،بی آنکه اختیاری داشته باشمموهای سفید همچون برفم...