Πήτερ Πάν
Ξεσκονίζω το παλιο σημειωματάριο,μέσα στις ανοιγμένες σελίδεςστέκεσαι εσυ φωτεινά,ακόμη έχεις παραμείνει εκειΟι εικόνες που είχα ξεχάσει έρχονται ξανα στη μνημη,ενα μικρο τρέμουλο διαπερνα το κορμι μουείναι λίγο λυπηρο,που δεν μπορουμε να γυρισουμε πίσω στο τοτε
Σε ψάχνω,είσαι η Τίνκερμπελ που έστειλαν οι αναμνησεις,σε ακολούθησα και ήρθα στη Χώρα του Ποτέσ'αυτο το μέρος που σε κοίταζα και χαμογελούσαΘα είμαι ο παντοτινος σου Πητερ Παν.Ο αντρας σου που σταματησε σε εκεινη τη στιγμηΜπορει να είμαι αδέξιος ,αλλα πλησιαζω εσενα που τόσο αγάπησα
Οι αναμνησεις απο τότε που έδιωχνα όσους κακος σε βασανιζαν,είναι ακόμη φρέσκεςΑπο εκεινη τη στιγμη και μετα κερδισα την καρδια σου,αλλα και ένα φιλιΗ καρδια μου ήταν πάνω σε ένα σύννεφο και πετούσεείσαι πιο ομορφη και απο τη Γουεντι και την Σταχτοπουταείσαι το μόνο άτομο που με κάνει να καρδιοχτυπω,σε νιώθω,τα ματια μου λάμπουν
Σε ψάχνω,είσαι η Τίνκερμπελ που έστειλαν οι αναμνησεις,σε ακολούθησα και ήρθα στη Χώρα του Ποτέσ'αυτο το μέρος που σε κοίταζα και χαμογελούσαΘα είμαι ο παντοτινος σου Πητερ Παν.Ο αντρας σου που σταματησε σε εκεινη τη στιγμηΜπορει να είμαι αδέξιος ,αλλα πλησιαζω εσενα που τόσο αγάπησα
Το ροζ προσωπο σου μοιαζει σαν να περπατα σε σύννεφα (ήμασταν μαζι αλλα)Μικρη μου,η καρδια μου χτυπα για σενα,που μοιαζεις με ζωγραφια (θέλω να σε πιασω αλλα)είναι οπως τοτε που τα ματια σου χαμογελουσαν ευγενικα (τραβα το χερι μου)ακομη και τωρα αν πετουσες στο ανοιχτο παραθυρο της καρδια μου (εσυ απομοκύνεσαι)
Κλεισμένη μεσα στο παραμυθι μου,ακόμη με περιτριγυρνας γλυκο κορίτσι (μην φευγεις)ακόμη τρέμω,αυτη το μικρο κομματι της καρδια μου χωρις εσενα είναι ενα έρημο νησι (τοτε εγω)είσαι χαραγμενη μεσα στη μνημη μου,είσαι ενα ομορφο κοριτσι που δεν σβήνει (μείνε εδω ω)ακομη σκιρτω,το μικρο αυτο κομματι της καρδιας μου χωρις εσενα (που να είσαι?)
Καθως οι δείκτες του ρολογιου γυρνουν,πόσα θα είχαν αλλαξει?γυρνω στη τελευταια σελίδα που είχες γράψειδεν έχω το κουραγιο να τη διαβασω,θα σβήσω το θλιμμενο κείμενοη ιστορια μας δεν τελειωσεγιατι θα συναντηθουμε παλι