Znam da ipak misliš da sam kriva ja za sveI da moja sreća tvoju uzela jeKako zbog mene nemaš sve što imam jaI kako je tužna samo tvoja sudbinaA ne znaš da nisam ni ja sretna s njimI kako se svako jutro sjetna probudimPa mi dođe da te još jednom pitam jaIma li nade za nas
A čini mi se da bi' i ja dao pola života svogDa sam opet dušo samo dio srca tvogJer nema dana kada na te ne pomislimKako da se onda i ja s tim pomirimJer dao bi' sve godine mladosti i sneDa si opet kraj mene
Wiem, że jednak myślisz, że jestem winna wszystkiemuI że moje szczęście, zabrało TwojeŻe przeze mnie nie masz tego, co mam jaI jak jest smutny tylko Twój los
A nie wiesz, że i ja nie jestem z nim szczęśliwaI że każdego ranka kiedy obudzę się załamana (smutna)Wraca to do mnie, że jeszcze raz Ciebie pytamCzy jest nadzieja dla nas?
A wydaje mi się, że dałbym i pół swojego życiaŻe jestem znów moja duszo (ukochana) tylko częścią Twojego sercaGdyż nie ma dnia, kiedy bym o Tobie nie wspomniałJakże mam się z tym pogodzićGdyż dałbym wszystkie lata młodości i marzeniaŻebyś znów była obok mnie (ze mną)