Küçük Bir Çocukken
Rüzgarsız uçuyordum kanatlarım yorulmuştuKüçük gözlerimle ne güzel düşler kurmuştumBen büyürken sanki dünya küçülüyorduRenklendikçe hayat gözlerimi yoruyorduGürültüler içinde sesimi duyan yoktuBeni bekliyordu gerçekler ellerinde boş kafeslerle
Küçük bir çocukken uçmayı isterdimBen hayal kurdukça biri bozuyor sanki hala
Yüksek gökdelenler yapraksız ağaçlardıBir aşkın gölgesinde hayal kuran var mı?Beni bekliyordu gerçekler ellerinde boş kafeslerKalmadı mevsimler ve göçecek başka şehirlerHavada süzülüyorum yoktu konacak bir kaderBeni bekliyordu gerçekler ellerinde boş tüfeklerle