Πάει πέρασε
Πάει πέρασε,ας τα’ αφήσουμ’ όλα πίσωκι έλα εδώ να σε φιλήσωαδερφέ μου κι ίδιο αίμαπέτα το κακό στο ρέμα.
Ίδιο βυζί βυζάξαμεαλλάξαμε με τον καιρόμα αν δεν μονοιάσουμε τα δυοπως θα μονοιάσει το χωριό.
Ο Γιώργης κατάπιε σιωπήη Αννούλα με το Γιάννηεκεί που ζούσανε μαζίνα ζει κανείς ή να μη ζειλένε και δεν μιλιούνταικι ο Μίμης με το Σταύρακαπου ήτανε φίλοι από παιδιάτσακώθηκαν μια βραδιάκι άμα βρεθούν πρωτοχρονιάπιάνει ο καθένας μια γωνιάκαι ούτε που κοιτιούνται.
Και τα παιδιά με τα δεσμάνα παίξουνε δεν ημπορούναφού οι γονείς δε συγχωρούνδε συγχωρούν…
Δύστροπος ο κυρ Μιχάληςσαν τον Εμπενίζερ κάνειέχει κάβουρες στην τσέπηκι άνθρωπο δε θε να βλέπεικι ο Θωμάς τον κυρ Σωτήρητονε είπε κακομοίρηκαι οι δυο με μάτια μαύρα είναικαι με τα πλευρά σπασμέναδε μιλούνε με κανένα.
Και τα παιδιά με τα δεσμάνα παίξουνε δεν ημπορούναφού οι γονείς δεν συγχωρούνδεν συγχωρούν…
Πάει πέρασεπάει πέρασε.