Psila (Ψηλά)
Ίχνη, φωνές, ανάσες, στιγμέςτο βράδυ αυτό, κεφάλι σκυφτό.Αέρας φυσά, ξεφεύγει και πάειμόνο εγώ θα μείνω…
Εδώ σαν το δέντρο που έχει ριζώσεικαι δίπλα του άλλο δε λέει να φυτρώσει.
Ψηλά, το κεφάλι ψηλάθα βγουν πάλι φτεράκαι ψηλά θα πετάξω, θα φύγω να ψάξωαυτούς που δε ζουν χαμηλά.
Και χτίσαν σπίτι ψηλάνα βλέπουν τον κόσμοδειλά να αγαπάει, δειλά να πονάειδειλά να ανασαίνει, δειλά.
Λόγια βαριά, χάδια θεριάκαι μια φωνή θλιμμένη, χλωμή.Κομμάτια γυαλί, νερό χρυσαφίκαι μια ψυχή λιωμένο κερί…
Κερί που μερόνυχτα μένει αναμμένοδεν ξέρω τι ψάχνω και τι περιμένω.
Ψηλά, το κεφάλι ψηλάθα βγουν πάλι φτεράκαι ψηλά θα πετάξω, θα φύγω να ψάξωαυτούς που δε ζουν χαμηλά.
Και χτίσαν σπίτι ψηλάνα βλέπουν τον κόσμοδειλά να αγαπάει, δειλά να πονάειδειλά να ανασαίνει, δειλά.