Distress and Coma (Δυστυχία και κόμα)
Μέχρι η αγωνία σου να αποκοιμηθεί… γέμισε με την θλίψη σου.
Γεια σου… αγαπητή μου νύφη, τι κοιτάζεις;Αυτά τα μάτια δεν μπορούν ούτε καν να βρουν τις πεταλούδες που είναι σκορπισμένες στο πάτωμα.
Αυτό που θέλεις να ξεχάσεις είναι αυτή η πολύ λευκή αγωνία, αλλά τα σημάδια που σε πείθουν να πιστέψεις δεν θα φύγουν μακριά.
Χόρεψε, χόρεψε, χορεύεις ακόμα και όταν κοιμάσαι. Τα δάκρυα δεν θα σταματήσουν.Η φωνή σου σβήνει, και τα χείλη σου ακουμπούν στα χέρια σου που τρέμουν αδύναμα.
Γεια σου… αγαπητή μου νύφη, τα βήμα τα σου καίνε.Πράγμα όπως το βουητό στ’ αυτιά σου γίνονται αναγκαία.
Η ανάσα που ασυνείδητα άφησες τρέχει πάνω το δέρμα σου, και χαμογελάς στην ντροπαλή, τρεμάμενη λεπίδα σου…Αυτό που θέλεις να ξεχάσεις είναι αυτή η πολύ λευκή αγωνία, αλλά τα σημάδια που σε πείθουν να πιστέψεις δεν θα φύγουν μακριά.
Στο αραιό όνειρο, αυτό που αντανακλάται είναι το παρόν από το οποίο δεν μπορείς να ξυπνήσεις… η στεναχώρια, επίσης.Αν μου απαντήσεις πως αυτή είναι η αλήθεια, δεν με νοιάζει να πληγωθώ.
Μην ξεχνάς: ήμουν αιχμάλωτος σου, εσένα που γνωρίζεις τον πόνοΠρόσφερε μου μια καληνύχτα εδώ.
Χόρεψε, χόρεψε, χορεύεις ακόμα και όταν κοιμάσαι. Τα δάκρυα δεν θα σταματήσουν.Κάθε φορά που κλείνεις την καρδιά σου με το τίποτα, μοιάζεις να μαραίνεσαι.Στο αραιωμένο όνειρο. Ακόμα και η στεναχώρια τραγουδά «Ακόμα μια φορά»Αν μου απαντήσεις αυτοπροσώπως, δεν με νοιάζει να πληγωθώ...
Σε αυτό το όνειρο που πρέπει να τελειώσει, το αντίο μας ανθίζει.