Φύλλα ψυχής ορθάνοιχτα (Fila psihis orthanichta)
Πρωί στο Μέγα Σπήλαιο πρωτάκουσα τ' αηδόνικι έτρεχε γάργαρο νερό στης Ζαχλορούς το ρέμακι είδα στο δρόμο του Θεού πως σβήνουνε οι πόνοικι αυτής της μίζερης ζωής ξανά το μέγα ψέμα.
Κι άλλη φορά χαράματα με πιάσανε τα κλάματαστο άκουσμα της μέραςκι ήρθε το φως και φίλησε το δάκρυ μου που κύλησεκαι χάιδεψε ο αέρας.
Είδα στο γιόμα να πετάει ο αετός των Μετεώρωναπ' τα ψηλά πιο αψηλά για του Θεού τα μέρηκι ήπια του Μύστη το νερό – πηγές των θείων δώρωναπ' του Χριστού τον ομφαλό, της Παναγιάς το χέρι.
Κι άλλη φορά μεσάνυχτα – φύλλα ψυχής ορθάνοιχτα –στη λάμψη των κειμένωνκοινώνησα το είναι Σου – δίνε μου νέκταρ, δίνε μου –στο φως των Φωτισμένων.