Aliti mou | Αλήτη μου
Σε διαδρόμους σκοτεινούςμε μια καρδιά χίλια κομμάτιατη μοναξιά ζωγραφισμένη μες τα μάτιαμόνος γυρνάς δίχως σκοπόόπως γυρνάει ένα αγρίμιμε μια πληγή απ’ τα φιλιά της που δεν κλείνει
Αλήτη μου, ξενύχτι μου, μ’ ’να παράπονο κρυμένον’ αγαπάς, και μην ξεχνας πονάς και σε καταλαβαίνωΑλήτη μου, ξενύχτι μου, δίχως αγάπη έχεις μείνειπίνεις και κλαιςότι κι αν λεςακόμα νοιάζεσαι για κείνη
Στάζει βροχή μες την ψυχήκι ο πόνος γίνεται μεγάλοςνα το γιατρέψει δεν μπορείκανένας αλλοςμόνο η δικιά της αγκαλιά θα φέρει φως από τ’ αστέριανα ξαναβγούνε της ζωής τα καλοκαίρια
Αλήτη μου, ξενύχτι μου, μ’ ’να παράπονο κρυμένον’ αγαπάς, και μην ξεχνας πονάς και σε καταλαβαίνωΑλήτη μου, ξενύχτι μου, δίχως αγάπη έχεις μείνειπίνεις και κλαιςότι κι αν λεςακόμα νοιάζεσαι για κείνη