Asti telika (Άστη τελικά)
Εγώ την κρατούσα στα χέρια την είχα ψηλάτο νιώθεις καρδιά μου δεν ξέρει αυτή ν’ αγαπάεικαι ζει μ’ αυταπάτες μα έχει σπασμένα φτεράγελάει που φεύγει μα μέσα της τώρα πονάει
Άστη τελικά καρδιά μου και ας φύγειπάντα η μοναξιά τις νύχτες θα την πνίγειΆστη τελικά καρδιά μου δεν αξίζειόταν θα πονά κοντά μας θα γυρίζει
Εγώ της μιλούσα γι’ αγάπη μα ήταν αλλούγυρνούσε μονάχη σε άρρωστες νύχτες και σκέψειςδε φταίω που έγινε τώρα σκιά του μυαλούτι άλλο να πούμε, πληγώνουν τα χείλη κι οι λέξεις
Άστη τελικά καρδιά μου και ας φύγειπάντα η μοναξιά τις νύχτες θα την πνίγειΆστη τελικά καρδιά μου δεν αξίζειόταν θα πονά κοντά μας θα γυρίζει