Tanto tempo faUn uccello fatale di nomeChromaggiaIncrocio in volo la freccia di unArciereLungo le coste di lavaPer anni, pensando di essereInseguita,Scappo dalla freccia
Chromaggia, chromaggiaPerche non affronti il pericolo?La freccia era legata all’alaE lei volava per liberarsene
Tirando la freccia,Altri son ferriti per mia colpa,Mia colpa
Giu! verso la bocca del diavolo!La sua freccia, i miei occhi.
Chromaggia, come take these eyes...!I would rather be blind!
Πολύ καιρό πρινένα μοιραίο πουλί που λέγανΧρωμάτζιασυνάντησε σα πετούσε το βέλος ενόςτοξότηκάπου στις ακτές της λάβαςΓια χρόνια, νόμιζε πως ήτανκυνηγημένο,το σκασε από το βέλος
Χρωμάτζια, Χρωμάτζιαγιατί δεν αντιμετωπίζεις τον κίνδυνο;Το βέλος ήταν καρφωμένο στο φτερόκι αυτή πετούσε να το ξεφορτωθεί.
Τραβώντας το βέλος,άλλοι πληγώνονται εξ’ αιτίας μου,αιτίας μου
Κάτω! Κατά το στόμα του διαβόλου!Το βέλος της, τα δικά μου μάτια.
Χρωμάτζια, έλα πάρε αυτά τα μάτια...!Κάλλιο να μουν τυφλός!