Şarapnel
Kırılıp dökülen bir ömür yaşadığınParçaları ayrı şehirlerdeBir şarapneldi, patladı yalnızlığınSadece kendin vardın menzilde
Pudra şekeriyken, o silik mutluluğunGünden güne eridi gitti ellerindenBir yorgan gibi üşüdükçe sokulduğunKaskatı kesilmiş bomboş geçmişte.
Kaşıdıkça büyüyen bir kabuk taşıdığın,Yarısı apayrı bedenlerdeKartondan yapma bir kayıktı mutluluğunKarda yamuldu delik yelkeniyle
Bitsin istiyorsun artık bedeli önemsizÇünkü yorgunsun artık kalıverdin kimsesizNefes almak zor artık, bitsin eziyetsinSusmak istiyorsun artık, kelimeler gereksiz
Susma ne olur susma,Çünkü muhtaçsın haykırmaya,Korkma, korkmaSıran gelecekti korktukça unutma.