В этот вьюжный, неласковый вечер,Когда снежная мгла вдоль дорог,Ты накинь, дорогая, на плечиОренбургский пуховый платок.
Я его вечерами вязалаДля тебя, моя добрая мать.Я готова тебе, дорогая,Не платок, даже сердце отдать.
Чтобы ты в эту ночь не скорбела,Прогоню от окошка пургу.Сколько б я тебя, мать, не жалела,Всё равно пред тобой я в долгу.
Пусть буран все сильней свирепеет,Мы не пустим его на порог.И тебя, моя мама, согреетОренбургский пуховый платок.
Tänä kylmänä ja tuimana iltana,jolloin lumimyrsky kuljeskelee katua pitkin,peittäisitkö olkapääni, kultaseniOrenburgilaisella untuvaisella huivilla.
Olen viettänyt pitkiä öitä kutoen sitä,ja se on sinulle, rakas äitini.Sinun vuoksesi olen valmis antamaan, kultaseni,en ainoastaan huivia, vaan myös sydämeni.
Helpottaakseni sinua tämäniltaisessa surussasi,ajan myräkän pois ikkunastasi,ei väliä, kuinka paljon sympatiaa sinulle annan,velkani sinulle on aina maksamatta.
Lumimyrsky vahvistuu vieläkin,mutta me pidämme sen poissa ovemme luota.Ja sinua, äitini, lämmittääOrenburgilainen huivi.