Παρε με να φυγουμε
Kάθε φορα ,παντα περπατω μόνη μουβρίσκομαι στο σταυροδρόμι της ζωης μουαυτη τη φορα όμως είπες πως θες να με παρεις και φυγουμεσε μια γωνια,μονο εσυ και εγω
Όπως το χωμα που αρπαζει τα σαστισμενα λουλουδιαΌπως ο ουρανος νοσταλγει τις καταιγιδεςείμαι πισω σουμετρωντας τα βηματα και καθε θεα της πλατης σουκαθε σκηνηεχει λίγο απο το χαμενο ονειρο
Παρε με να φυγουμε,να φτασουμε στο μακρινο μεταΠαρε με να φυγουμε απο τη μοναχικη μου τροχιαΠαρε με να φυγουμε παρα την αγαπη μουη ελευθερια σου μπορει να γινει αφροςδεν φοβαμαι ,παρε με να φυγουμε
Kαθε φορα,παντα φευγω μονη μουκρατιεμαι σιωπηλη,δεν συνοφρυωνομαιαυτη τη φορα ομως ειπε πως θα παμε μαζικαι οι δυο πλευρες είναι τρυφερες,και το τωρα και το μετα
Όπως το χωμα που αρπαζει τα σαστισμενα λουλουδιαΌπως ο ουρανος νοσταλγει τις καταιγιδεςείμαι πισω σουμετρωντας τα βηματα και καθε θεα της πλατης σουκαθε σκηνηεχει λίγο απο το χαμενο ονειρο
Παρε με να φυγουμε,να φτασουμε στο μακρινο μεταΠαρε με να φυγουμε απο τη μοναχικη μου τροχιαΠαρε με να φυγουμε παρα την αγαπη μουη ελευθερια σου μπορει να γινει αφροςδεν φοβαμαι ,παρε με να φυγουμε
Το λευκο αλογο γλιστρα στο σκοτεινο τέλοςη παλίρροια γραπωνει τα κυματα που σειουν,πήζουν στη στερια και γίνονται μελανι,ω
Τα τριανταφυλλα εκτιθενται στο γρασίδι και στο μπαλονιο ταχυδρόμος μοιραζει ενα ουρανιο τοξοχαραγμενο στη μεση της καρδιας,ο παλμος αυξανεται
Παρε με να φυγουμε,να φτασουμε στο μακρινο μεταΠαρε με να φυγουμε απο τη μοναχικη μου τροχιαΠαρε με να φυγουμε παρα την αγαπη μουη ελευθερια σου μπορει να γινει αφροςδεν φοβαμαι ,παρε με να φυγουμε
Παρε με να φυγουμε παρα την αγαπη μουη ελευθερια σου μπορει να γινει αφροςδεν φοβαμαι ,παρε με να φυγουμε