Η μικρή μας ιστορία
Ήταν κάποτε Απρίληςκι εγώ ήμουνα παιδίτρυφερό σαν το λουλούδιδροσερό σαν τη βροχήήτανε άνοιξη σαν τώρακαι στην όμορφη αμμουδιάπρωτοχτίσαμε παλάτιαμε τον ήλιο στην καρδιάχρυσοκίτρινα κοχύλιαμου πετούσες στην ποδιάστα παιχνίδια με το κύμασ’είχα πάντα συντροφιάδυο μικρά δειλά παιδιάστη ζεστή την αμμουδιά
Ήταν κάποια ιστορίαπου τη ζήσαμε μαζίτο τραγούδι της αγάπηςσυ μου το’χες πρωτοπείμα ήρθε κάποτε ένα τρένοπου σε πήρε βιαστικάκαι ξεχάστηκε η αγάπημεσ’τον έρημο σταθμόκαι γκρεμίστηκαν οι πύργοιστη μικρή ακρογιαλιάο Απρίλης από τότε δεν ξανάρθε άλλη φοράμόνο γκρίζα συννεφιάέχω πια για συντροφιά
Μεσ’της πόλης τη ρουτίναμεσ’τα φώτα τη βοήκαθώς τρέχω τώρα μόνηνα προλάβω τη ζωήώρες ώρες πώς θυμάμαιτη μικρή μας αμμουδιάκι είναι τόση η νοσταλγίαπου με καίει σαν φωτιάΝα γινόταν κάποια μέρακαι να σ’έβρισκα ξανάμε τις χούφτες μου ν’αγγίξωτη ζεστή σου τη καρδιάτρυφερά να την ακούσωνα χτυπά σαν μια φοράνα γινόταν κάποια μέρακαι να ερχόσουνα ξανά
Η μικρή μας ιστορίαπου την έσβησε η ζωήτί δε θα’δινα στ’αλήθειανα τη ζήσω απ’την αρχή...