고통의 눈물은 흐르질 못하고애원의 말들은 입가를 맴돌고구원의 손길은 자취를 감추고갈기갈기 찢긴 상처의 흔적만.
마지막, 그 조차 무의미한.
이젠 떠나가야 할 시간이 된 것 같아.너무 오랫동안 나 기다려온 것 같아난 이제 여길 떠나 저 곳 하늘 위로.
소외의 칼날에 두 다릴 잘린 채일어설 수 없는 나는 앉은뱅이자살과 자유는 고작 한 글자 차이사라져 버린 데도 이상할 게 없어.
마지막, 그 조차 무의미한.
이젠 떠나가야 할 시간이 된 것 같아.너무 오랫동안 나 기다려온 것 같아난 이제 여길 떠나 저 곳 하늘 위로
희미했던 의지조차 더는 내 것일 수 없고함께했던 미련조차 이젠 나를 떠나가고하찮을 수밖에 없는 이곳의 의미를 버리고이젠 저 곳 하늘 위로 날아가야 할 시간이젠 나도 조금은 더 편해져야 할 시간
Τα δάκρυα του πόνου δεν μπορούν να κυλήσουνοι λέξεις ικεσίας τριγυρνούν στα χείλητα χέρι της σωτηρίας εξαφανίστηκε χωρίς ίχνοςμόν τα ίχνη των σχισμένων σε κομμάτια πληγών.
στο τέλος,δεν έχει σημασία
Τώρα μάλλον είναι η ώρα να φύγωφαίνεται πως περίμενα πολύ καιρότώρα πρέπει να φύγω,σ'αυτό το μέρος πάνω στον ουρανο.
Το μαχαίρι της αμέλειας κόβει τα δύο μου πόδιαείμαι ένας σακάτης που δεν μπορεί να σηκωθείη αυτοκτονία και η ελευθερία έχουν μόνο μια συλλαβή διαφορετικη1ακόμα και αν εξαφανιστώ δεν θα είναι περίεργο.
στο τέλος,δεν έχει σημασία
Τώρα μάλλον είναι η ώρα να φύγωφαίνεται πως περίμενα πολύ καιρότώρα πρέπει να φύγω,σ'αυτό το μέρος πάνω στον ουρανο.
Η εξασθενημένη θέληση δεν είναι δική μουακόμα και η στοργή με την οποία είμασταν μαζί φεύγει απο μένααυτό το ασήμαντο μέρος δίωχνει τους σημαντικούςτώρα είναι ώρα να πετάξω σ'εκείνο το μέρος ,ψηλά στον ουρανότώρα είναι ώρα να αισθανθώ λίγο πιο άνετα