Flëur "Propovedniki (Проповедники)" letra

Głosiciele

Kto to - kim są cienie za rogiemTo my - my w tym nocnym mieścieJuż nie naczelne, jeszcze nie bogowieSkrzepy molekuł, jedni z wielu

Do diabła z tym, co umarło już skończoneChodźmy, odrzuć wszystko, co niepotrzebneNiedosiężni, lekko idziemy, słuchamy, nic nie mówimy

Podnoszą się, gładko szybując w dółRozpadając się na wiele drobnych iskierSylwetki głosicieli szczęść prostychPoprzez zakazy, domy, mosty i przewody

To miasto płonęło wiele razy ogniem,Przepływało obok nas, drażniło ciemnościąChaosem linii, ogni nad wodą, czy jest coś piękniejszego?To nie czas, by nudząc się wegetować, teraz nasza kolej by płonąćLekkie chmury, lecz my, lżejsi od nich,Wdzięcznie odchodzimy w lewo i do góry ...

Dryfujemy, rozkoszując się każdą chwiląZ prądem, bez celu i kierunkuWszystko miesza się w nieczytelne jasne plamyPiękno nie zawsze jest jasne, zrozumiałe ...

Ktoś zwraca się do nas, bez powodu niegrzecznyNa nas ostrzy jadowite kłyUkrywa głęboki żal już od dawnaAle od nas jest to tak odległeWszystko to bzdura, nie złość się na miraże:"Na razie" powiedz grawitacjiNie ma takich rąk, które by nas z Ziemi mogły dosięgnąć

Podnoszą się, gładko szybując w dółRozpadając się na wiele drobnych iskierSylwetki głosicieli szczęść prostychPoprzez zakazy, domy, mosty i przewody

Dryfujemy, rozkoszując się każdą chwiląZ prądem, bez celu i kierunkuWszystko miesza się w nieczytelne jasne plamyPiękno nie zawsze jest jasne, nie zawsze zrozumiałe ...