Yarından haber yok dün bittiSaatler son günü çalıp gittiYeminler yaşlandı dudaklardaDüğümlendi derken söz bitti
Vagonlar bir dolup bir boşadıKuruyan gözlerim yine yaşardıSarardı sırayla fotoğraflarNe hayatlar içimde kaldı
Unutursun içim yana yanaUnutursun ölüm sana banaZaman basıp kanayan yaranaUnutursun unutursun
Unutursun için yana yanaUnutursun ölüm sana banaZaman basıp kanayan yarana
لا أخبار عن الغد، و الامس قد انتهى دقت ساعات آخر اليوم و ذهبت تقدمت الوعود عمرا على الشفاه
عقدت الكلمات أثناء قولها ثم انتهت تمتلئ عربات القطار و تفرغ و ابتلت عيناي الجافتان بالدموع مجدادا و ذبلت الصور واحدة تلو الأخرى أي حياة بقيت بداخلي؟
ستنسى و سيحترق بداخلي ستنسى ، الموت لك ولي سيضغط الزمن على جرحك الدامي ستنسى، ستنسى
Sabahdan xəbər yoxdur dünən bitdi Saatlar son günü oğurlayıb getdi Andlar yaşlandı dodaqlarda Düyünləndi deyərkən söz bitdi
Vaqonları bir dolub bir boşaldı Quruyan gözlərim yenə yaşardı Saraldı cərgəylə şəkillər Nə həyatlar içimdə qaldı
Unudarsan içim yana-yana Unudarsan ölüm sənə mənə Zaman basıb qanayan yarana unudarsan unudarsan
Unudarsan için yana-yana Unudarsan ölüm sənə mənə Zaman basıb qanayan yarana
There are no news about tomorrow, yesterday is over Clock rang the last day and left Promises grew old on the lips Words got tied into a knot and finished
Wagons filled up then got empty My dried-up eyes got wet again Photos turned yellow one by one What kind of life has left in me
You will forget, burning within You will forget, death is for you, for me When time will clasp your bleeding wound You will forget, you will forget
You will forget, burning within You will forget, death is for you, for me When time will clasp your bleeding wound
On ne connait demain, hier s'est achevé Les horloges ont sonné le dernier jour et sont parties Les serments ont vieilli sur les lèvres Les mots, en essayant de se nouer, se sont achevés
Les wagons se remplissaient et se vidaient Mes yeux secs se sont à nouveau remplis de larmes Les photos ont jauni les unes après les autres Quelle genre de vie reste-t-il en moi?
Tu oublieras, un feu brûle en moi Tu oublieras, la mort pour toi et moi Le temps raviveras ta blessure qui saigne Tu oublieras, tu oublieras
Tu oublieras, un feu brûle en toi Tu oublieras, la mort pour toi et moi Le temps raviveras ta blessure qui saigne
Nema novosti o sutra, a danas je gotovo Sat je otkucao svoje zadnje sate i otišao Obećanja su ostarila na tvojim usnama Riječi su sve svezale u čvor i završile
Vagoni su se napunili prazninom Moje isušene oči su se opet navlažile Sve su slike, jedna po jedna, opet požutile Što je od života sada u meni ostalo
Zaboravit ćeš, dok u meni plamtiš Zaboravit ćeš, za te i za me je smrt Kad vrijeme previje tvoju krvavu ranu, Zaboravit ćeš, zaboravit ćeš
Zaboravit ćeš, do u meni plamtiš Zaboravit ćeš, za te i za me je smrt Kad vrijeme previje tvoju krvavu ranu
Nincs hír a holnapról, a tegnap véget ért. Az óra még csörgött egyet az utolsó napon. A régi ígéretek megtörtek ajkaidon, A szavakra csomók kerültek.
A vagonok megteltek, majd kiürültek, Száraz szemeim újra nedvesek, Újra átnézem a fotókat, Még mindig azokban(az időkben) élek.
Egymás mellett vagyunk, mégis elfelejtjük egymást, Ha elfelejtesz, az számomra a halál. Az idő majd bekötözi vérző sebed, Felejts el, felejts el.
Egymás mellett vagyunk, mégis elfelejtjük egymást, Ha elfelejtesz, az számomra a halál. Az idő majd bekötözi vérző sebed.
Nu cunoastem ziua de mâine, ziua de ieri s-a incheiat Ceasurile au sunat in ultima zi si au plecat Juramintele au imbatranit pe buze Cuvintele, incercand sa se construiasca, s-au finalizat
Vagoanele s-au umplut si s-au golit Ochii mei uscati sunt din noi umpluti cu lacrimi Pozele au ingalbenit una dupa alta Ce fel de viata ramane in mine?
Vei uita, un foc arde in mine Vei uita, moarte pentru tine și pentru mine Timpul iti va ingrji rana care sangereaza Vei uita, vei uita
Vei uita, un foc arde in mine Vei uita, moarte pentru tine și pentru mine Timpul iti va ingrji rana care sangereaza
Вчерашний день закончился, завтра неизвестно, Часы, пробив последний день, ушли, Клятвам на губах прошёл срок, Слова, вдруг завязавшись в узел, кончились.
Вагоны заполнились и опустели, Мои глаза, высохнув, вновь наполнились слезами, Фотографии по одной поблекли, Что за жизнь мне осталась?
Ты забудешь огонь в моей душе, Забудешь про смерть для тебя и меня, Когда время разбередит твою кровавую рану, Ты забудешь, забудешь.
Ведь ты забудешь то и это, Забудешь про смерть для тебя и меня, Когда время разбередит твою кровавую рану.