Keny Arkana "Je suis la solitaire" letra

Είμαι η μοναξιά

Είμαι μόνος, μόνος ακόμη και ανάμεσα στους δικούς μουΜόνος σε αυτή την εποχή που με πνίγει σαν τη σιωπή των θλίψεων μουΜόνος επειδή τα ίχνη μου έρχονται από μακριάΕίμαι κουρασμένος αλλά στέκομαι όρθιος, χαμογελώντας παρά τα χτυπήματα προτού καταρρεύσω, συνεχίζω αλλά για πόσο ακόμα;Το παρελθόν μου, μια πέτρα που σέρνω τριγύρω αλλά ξαφνικά με ισοπεδώνει, όταν ξαφνικά η ζωή μου κατηφορίζειΉ χειρότερα, που με τραβά στον γκρεμό σε κάθε στροφήΚοίτα, βουλιάζω μέσα στο δηλητήριο, αλλά θα το δεχτώ αν έρθει το τέλοςΕίμαι μόνος, περιπλανιέμαι μέσα στη ζωήΠεριπλανιέμαι στις πόλεις, ποτέ πολύ μακριά από το κενόΚόμποι στο στομάχι μου θυμίζουν αυτό το κενό που τίποτα δεν γεμίζειΚαι όταν το καλό με απογοητεύει, τότε τίποτα άλλο δεν έχει σημασία!Άφησε με μόνο μου λοιπόν! Δεν θέλω να μοιραστώ τον πόνο μουΕίναι για το καλό σου, επειδή ο πόνος μου χτυπά όλες τις ώρεςΑυτή η σιωπή με τυλίγει από σεμνότητα ή από φόβοΔεν έχω δει τίποτα άλλο από πράξεις βίας του συστήματος,Συγχώρα με λοιπόν για την έλλειψη αποχρώσεων μουΑτελείωτο τρέξιμο, δεν μπορώ να λύσω τα σκοινιά που με δένουνΘεέ μου, παραιτούμαι, η τόσο βασανισμένη ψυχή μου πονάΚαι τίποτα δεν μαλακώνει την επιθετικότητα μου, κοίτα αυτή την χρεοκοπημένη εποχήΠαρά τα δάκρυα, όλοι γελάσαμε όταν η ειρήνη πυροβόλησε τον εαυτό τηςΗ ζωή μου: μια ληστεία και το παρελθόν μου πήρε τα πάνταΤράπηκε σε φυγή, σαν την καρδιά μου, σπρώχνοντας την ευτυχία μου στη λήθηΚαι όταν η πίστη μου μπαίνει σε αναμονή, η οργή μου με δυσκολεύει, είναι σαν να με σκοτώνειΘεέ μου, συγχώρεσε με για τα ελαττώματα και τα βάσανα μουΠεριπλανιέμαι στο δρόμο της καταστροφής, είναι μια ασυνείδητη αυτοκτονία;Μην μου μιλάς για κληρονομικότητα, εγώ δεν ξέρω καν ποιου το αίμα κουβαλάωΦυσώντας ένα φυτίλι, γίνεται χειρότερο όταν κοιμάσαι κάτω από γέφυρεςΈφυγα από την έρημο, αλλά έχω ακόμα κινούμενη άμμο κάτω από τα παπούτσια μουΠαιδί από το εξωτερικό, έφτασα εδώ αφελήςΜόνο το φεγγάρι μπορεί να με καταλάβει ή να με παρηγορήσει επειδή αυτό με είδε να μεγαλώνωΗ ζωή με πέταξε στο σκοτάδι και μετά με άφησε μόνοΕίμαι μόνος, η καρδιά μου είναι γεμάτη με αδελφούς και αδελφέςΈχω δει τα χειρότερο των χειρότερωνκανένας μυστικός κήπος, ένα πεδίο πληγώνΑγαπητό Αστέρι φοβάμαι, για αυτό τραγούδα σε παρακαλώ!Μην με εγκαταλείψεις στα βασανιστήρια του κεφαλιού μουΦοβάμαι, μην με εγκαταλείψεις, είμαι χαμένος χωρίς τη βοήθειά σουΕίμαι μόνος, αλλά ποιος μπορεί να καταλάβει;Δεν έχω καν τις λέξεις για να εκφράσω αυτό που θέλω να ακουστείΤο ένστικτο επιβίωσης μου με διατάζει να σαλπάρω μακριάΝα ξεφορτωθώ τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης και της ραπ, γιατί ξέρω ότι εδώ θα τρελαθώΚαι ενώ η ειρήνη το παίζει τσιγκούνα, αυτός ο κόσμος μας δίνει το λόγοΔεν είμαι στο σπίτι μου εδώ, η καρδιά μου είναι κολλημένη στη Λατινική ΑμερικήΤώρα ξέρω ότι ακόμα και αν ο ωκεανός μας χωρίζειΑκούω τα δάκρυά σου, την οργή σου, τους φόβους σου και τις ελπίδες σουΕίμαι μαζί σου! Και δεν θα χαθώΝοσταλγώ την πατρίδα μου, είναι περίεργο γιατί ελάχιστα την ξέρωΕίμαι μόνος χωρίς γη και δεσμούςΥπάρχει η ραπ που με κρατάει σε ένα λουρί ή με συγκρατεί όταν καταρρέωΗ ελευθερία; Την έχω δει μόνο μέσα από μια κλειδαριάΤα νεύρα μου πονάνε, μήπως έχω χτυπήσει πολύ στους τοίχους του κελιού μου;Ονειρεύομαι διαλείμματα, αλλά ο θάνατος ζει με δικά του έξοδαΗ ζωή με εξαντλεί και η κούραση μου με στέλνει πίσω στο να καταλαμβάνω παγκάκιαΦώναξα ''Βγείτε από τα όρια!"Αλλά μεγαλώνοντας όλοι καταλήγουν μέσα σε αυτάΚαι μένω εδώ, αντιμετωπίζοντας τους υποστηρικτές τουςΈτσι συνεχίζω το μοναχικό μου ταξίδιΓια πάντα, δεν έχω αποφασίσει, αλλά συνεχίζω με πίστη αδερφέΑφήστε με μόνο μου, αν δεν μπορείτε να καταλάβετεΤο σύστημα με απέκλεισε, με κακομεταχειρίστηκε, δεν θα γίνω μέρος του!Είμαι περιπλανώμενος, το βάρος στον ώμο μουΣε αναζήτηση μαθημάτων, αλλά σίγουρα όχι από εκείνα που διδάσκουν στο σχολείοΠιστεύω στο Θεό, παρά την εποχήΣτη ζωή και θα αγωνιστώ! Είμαι ξεροκέφαλος, ρωτήστε τους φίλους μου!Η πίστη μου δεν είναι πλαστήΔιαβάζω τα σημάδια της ζωής να προχωρήσω, τι, δεν τα θεωρείτε αξιόπιστα;Άστο λοιπόν, γιατί μόνο η διαίσθηση με κατευθύνειΚαι είμαι ήρεμος μέσα μου όταν οι παρορμήσεις μου με αφήνουνΟ θυμός ο καλύτερος εχθρός μου, Κύριε βοήθησέ μεΑπό τη μνήμη μου θέλει το δέρμα μου, σε παρακαλώ μείνε κοντά μουΈχω όλο και λιγότερο δύναμη χάνοντας τον εαυτό μου μέσα σε αυτά τα χρόνιαΕίμαι νέος αλλά και τόσο γέρος ταυτόχρονα, αλλά όπως λένε, ο καθένας κάνει ότι μπορείΠαρά το μπέρδεμα μέσα στο κρανίο μου, την αμφιβολία μέσα στο ΔισκοπότηροΕίμαστε στο χείλος, αλλά πού είναι ο διάβολος, έτσι ώστε να τον κάψουμε!Αυτός ο κόσμος κηρύττει παράξενες αξίες χωρίς γενναίους στρατιώτεςΕδώ, αυτά τα καθάρματα σπείρουν ταραχή και πίνουν αίμα μέσα στη σόδα τουςΕίναι η ρουτίνα! Συχνά μου λένε,''Αδερφέ μου, πάρε αυτό το λοστόΑφού η ευτυχία έκλεισε το μαγαζί! "Γεννημένος σε έναν κόσμο που με έθρεψε με βίαΉθελε να με κακομεταχειριστεί! Λατρεύει το χρήμα που δεν είναι παρά ένα εργαλείο;!Πφφφ, αφήστε με στο περιθώριό μου!Η καρδιά γεμάτη πίστη ακόμα κι αν μερικές χάνω τον εαυτό μου μέσα στην πορεία μουΤη νύχτα ακούω κραυγές, κομμάτια του παρελθόντος, κατεστραμμένα όνειρα,Σκουπίδια της μνήμης μου που επαναλαμβάνουν λυπημένες ηχές τρέφοντας την θλίψη μουΚαι τότε κλείνω δυνατά τα μάτια μουΠεριμένοντας τους άγγελους να έρθουν να μου μιλήσουν στον ύπνο μου για μια μικρή παρηγοριάΤο ηθικό όλο και πιο κάτω, ο πάτος με περιμένειΤα χρόνια περνούν και εγώ τα ανέχομαι, τα ανέχομαι όλα, αλλά μέχρι πότε;Γιατί η ψυχή μου είναι ήδη ασταθήςΒάλτε τις απειλές σας στον κώλο σας, κύριε αστυνομικέΜπορείτε να χτυπήσετε έχω συνηθίσει !Ο σωματικός πόνος είναι μουδιασμένος από τον εσωτερικόΑυτό με επιδεινώνει, κατηγορώντας μερικές φορές τα λάθη της ύπαρξής μουΓι 'αυτό και υψώνομαι μόνος με τα χέρια στον ουρανόΠαρεξηγημένος και πιασμένος από το λαιμό αυτόν τον μίζερο αιώνα!Είμαι μόνος, ξέρεις αυτός που όλοι θεωρούν άγριο, που ο κόσμος δείχνει με την άκρη του δαχτύλου αλλά κανείς δεν καταλαβαίνειΕίμαι μόνος, μερικές φορές σκλάβος των βασάνων μουΑσταθής στη ρουτίνα, αλλά πάντα εύκολος στην κίνησηΕραστής του απροσδόκητουΝα είμαι πλούσιος και σκλαβωμένος; Θα προτιμούσα να είμαι ελεύθερος και στο δρόμοΕίμαι μόνος, αυτός που δεν ακούει τις εντολέςΜόνος σε αυτή την εποχή, μόνος αλλά σε ειρήνη με τους άλλους.