Χάρτινα σπίτια
Μέσα σε χάρτινα σπίτιαΤο να ζεσταίνεσαι είναι σαν να ανάβεις φωτιάΈτσι μοιάζει λοιπόν το να έρχομαι σε σέναΣαν να κομματιάζομαι εκατομμύρια φορές.
Αυτή η σιωπή της βελόναςΠου είναι στο στόμα ενός ράφτηΈτσι μιάζει λοιπόν το να σιωπαίνειςΓιατί είναι έτσι, γιατί;
Αχ δεν γίνεταιΌ,τι και να κάνω δεν γίνεταιΟι δρόμοι σου είναι πάντοτε παγωμένοιΕίναι αδιάβατοι, αδιάβατοι
Και εσύ είσαι η πιο λάθος γυναίκαΤο να μένω ηθελημένα μαζί σουΕίναι σαν να ζωγραφίζω το πρρόσωπό σου πάνω στο νερόΣαν να θυμάμαι κρυφά το όνομά σου.
Μέσα σε χάρτινα σπίτιαΤο καθετί κάηκε, ακόμα και τα όνειραΛοιπόν εσύ είσαι η πιο λάθος γυναίκαΠώς μπόρεσες πιο πολύ εσύ να με πληγώσεις;Αχ δεν γίνεταιΌ,τι και να κάνω δεν γίνεταιΟι δρόμοι σου είναι πάντοτε παγωμένοιΔεν γυρνάνε, δεν γυρνάνε
Papierowe domki
W domkach z papierujakby ktoś rozpalił ogień by ogrzać się.To tak, jakby przyjść do ciebieŻeby poszarpać się milion razy na kawałki.
Cisza, kłująca jak igłaW ustach krawca.To tak, jakby być bez ciebie.Dlaczego tak jest? Dlaczego?
Nie mogę sobie z tym poradzićCokolwiek zrobię, jest bez znaczeniaMoje drogi są skute lodemNie da się po nich iść
A ty, ta najniewłaściwsza kobieta,Bycie z tobą jest jakRysowanie twej twarzy na tafli wody,Aby przywołać twe imię.
W papierowych domkachWszystko pali się, nawet marzenia.Ale ty, ta najniewłaściwsza kobieta,Jak mogłaś aż tak bardzo zranić.Teraz już potrafię.Cokolwiek zrobię, jest bez znaczeniaTwe drogi są śliskie i oblodzone.Nie możesz z nich zawrócić.