Laat de zeemeerminnen gaan
Een vlieger boven een kerkhof grijs.Aan het einde van de lijn, ver ver weg.Een kind dat zich houd aan de magie van geboorte en ontzag.
Oh, hoe mooi het hoorde te zijn.Alleen jij en ik veel verder dan de zee.De wateren, schaars in beweging,Trillen nog.
Aan het einde van de rivier, de stralen van zonsondergang.Alle overblijfselen van een leven lang geleefdHier, vermoeide reizigers rusten hun toverstokSlaap de reis van je ogen
Goede reis, lief, tijd om te gaan.Ik controleerde je tanden en verwarmde je tenenIn de horizon zie ik ze komen voor jou
De genade van de zeemeermin, de eeuwig durende roepSchoonheid in een verrekijker op de veranda van een oude manDe zeemeerminnen die je hebt los gelaten hebben je tranen terug gebracht
Frigör sjöjungfrurna
En glada över en grå gravgårdVid alltings slut långt, långt bortaEtt barn klamrar sig fast i magin av födsel och förundran
Åh, hur skönt det var förutBara du och jag långt bortom havetVattnen, knappt i rörelse,Skälver lugnt
Vid flodens slut strålar skymningenAlla reliker av ett långt livHär, trötta vandrare, vila digSov färden från dina ögon
Lycka till på färden, min kära, dags att gåJag kollade dina tänder och värmde dina tårI horisonten ser jag dem komma efter dig
Sjöjungfruns ynnest, evighetskalletSkönhet i en kikare på en gammal mans verandaSjöjungfrurna du frigjorde förde hem dina tårar