Meres Aiones (Μέρες Αιώνες)
Και να που έγινε εκείνο που φοβόμουναόταν τις πρώτες ώρες πάγωνα και ίδρωναόταν χωρίς εσένα αγάπη μου κοιμόμουνακαι πώς να συνηθίσω αυτόν τον χωρισμό
Και να που ο χρόνος δεν σε πήρε από μένααπ΄το μυαλό μου τη ψυχή θα ήταν ψέματώρα γελάω όπου βρεθώ απελπισμέναμόνο και μόνο για να σου το πούν εσένα
Οι μέρες τώρα μοιάζουνε αιώνεςίδια τα καλοκαίρια κι οι χειμώνεςπου μόνη δεν μπορώ εγώ να ζήσωφοβάμαι δεν θ΄αντέξω θα λυγίσωδε παν΄ να λένε όλοι για ζωές και θαύματαγια μένα τώρα είναι δύσκολα τα πράγματα
Πόσο μου λείπει να΄ξερες η αγκαλιά σουτο κάθε βλέμμα σου το κάθε άγγιγμά σουκαι βασανίζομαι μεσ΄τις φαντασιώσειςόσο κι αν ξέρω πως σημάδι δεν θα δώσεις
Οι μέρες τώρα μοιάζουνε αιώνεςίδια τα καλοκαίρια κι οι χειμώνεςπου μόνη δεν μπορώ εγώ να ζήσωφοβάμαι δεν θ΄αντέξω θα λυγίσωδε παν΄ να λένε όλοι για ζωές και θαύματαγια μένα τώρα είναι δύσκολα τα πράγματα
Και να που έγινε εκείνο που φοβόμουνα