Apo psila (Από ψηλά)
Μια μέρα θα πετάξω στ’ αστέριαπίσω μου φωτιές και κραυγέςΘα λυθούνε τα χέριαΘα ελευθερωθώ, θα `χω λόγο να ζω
Μηδενιστής:
Yo! Μακάρι να `χα φτερά να πέταγαΜακάρι να μην ένοιωθα, να μην γέλαγα, να μην έκλαιγαΜακάρι, μα που να πάρει νιώθω όμωςΝα πω αλήθεια, φοβάμαι όσο περνάει ο χρόνοςΓύρω μου όλοι κοιτούν περίεργα, τι μας συμβαίνει;Ξέρεις θέλω πολύ να σε γνωρίσω, δε μας παίρνει, φύγεΔε μας παίρνει φίλε, δε μας αφήνουν φίλε, φίλοι να γίνουμεκαι εν τέλει που ξεδίνουμε;Που πραγματικά αγάπη δίνουμε;Πώς ζούμε έτσι; Τι φοβόμαστε; Τι κρύβουμε;Πόσο θλίβομαι.. Θέλω να κλάψω και να με δείτε όλοιΘέλω να νιώσω ελεύθερος μ’ ακούς παλιοκαριόλη; (Ναι!)Νομίζουν πως δεν ξέρουμε κι όμως ξέρουμεΝομίζουν πως δε θα `ρθει κι όμως, θα το φέρουμεΚι αν έρθει, πίστεψέ με θα πονέσετεΚαθίσατε καιρό ψηλά, καιρός να πέσετε
Μια μέρα θα πετάξω στ’ αστέριαπίσω μου φωτιές και κραυγέςΘα λυθούνε τα χέριαΘα ελευρωθώ, θα `χω λόγο να ζω
Όλους εσάς που κάτω με κρατάτεαπό ψηλά θα βλέπω να πονάτεΕσάς που τη ζωή μου μοιραζόσαστεαπό ψηλά θα βλέπω να καιγόσαστε...
Μηδενιστής:
Uh! Έχω καιρό, να δω πρόσωπα στο δρόμοΒλέπω μονάχα μάσκες που γελούν, κρύβουν τον πόνο έτσιΚι έτσι, κάπως περνούν τα χρόνια τουςΚι έτσι, κανείς δεν άκουσε τα λόγια τους ποτέ, μαΚανείς δε βρέθηκε να πει, φτάνει τέρμαΟι ίδιοι κι οι ίδιοι, πίνουν κι άλλο αίμαΟι ίδιοι κι οι ίδιοι, φτύνουν κι άλλο κι άλλο ψέμαΟι ίδιοι κι οι ίδιοι με πνίγουν κάθε μέρα (ναι)Οι ίδιοι κι οι ίδιοι... uh!Είμαστε πολλοί, πιο πολλοί, αυτοί είναι λίγοι (ναι)Κι αυτοί λίγοι (ναι) αυτή είν’ η πληγή (ναι)Ποτέ δε κλείνει (ναι), ποτέ δε κλείνει (ναι)Νομίζουν πως δεν ξέρουμε κι όμως ξέρουμεΝομίζουν πως δε θα `ρθει κι όμως, θα το φέρουμεΚι αν έρθει, πίστεψέ με θα πονέσετεΚαθήσατε καιρό ψηλά, καιρός να πέσετε
Μια μέρα θα πετάξω στ’ αστέριαπίσω μου φωτιές και κραυγέςΘα λυθούνε τα χέριαΘα ελευρωθώ, θα `χω λόγο να ζω
Όλους εσάς που κάτω με κρατάτεαπό ψηλά θα βλέπω να πονάτεΕσάς που τη ζωή μου μοιραζόσαστεαπό ψηλά θα βλέπω να καιγόσαστε...