Demirden Leblebi
Söylenmese de olurduAma şimdi söylemekSöylemek istiyorumBelki kalbin kırılırGözyaşına boğulursunGözyaşını saklaBen ölürsem ağlaBunu senle hiçHiç konuşmadık bizTek tanığım senTek çarem sendinBeni anlamak istemez miydinBu acıyı ben tam yüz sene taşıdımİçimdeki bu acıyla hamal gibi yaşadımŞimdi bana sarılSadece sarılVe lütfen artık beni dinleLanet olası bir gündüKapı açıldı ve o geldiYüzünde pis bir ifade vardıKoynunda yılan beslediğin o yataktaKardeşime süt veriyordum o andaDoğru odaya daldıVe buyurgan bir sesleBeni yanına çağırdıKolumdan çekipKucağına aldı"Otur" dedi kısacaEvet bu öyle sıradan bir gün değildiGözyaşlarını saklaBen ölürsem ağlaSonra "bu yana bakma başını çevir" derkenElleri bacaklarımdaGeziniyordu anne"Babacığım yapma" dedimBir hayvan gibi soluyorduİki bacağının arasındaBeni mengeneye almıştıSonra nasıl olduysaKurtulmayı başardımBir odaya kaçtımVe o anda sadece haykırıyordum"Defol defol git burdan"O kapıyı yumrukluyorBen ağlıyorum kardeşim ağlıyorduHer şey bir kabustuHer şey bir kabusKalbim kırık öleceğimBilmem ne halt edeceğimBenim kalbim yaralıBu cehennem azabıSenin kızın hayatlaİşte böyle tanıştı"Baba ne demek anne"Bu kelime bana inan çok yabancıÇok üzgünüm çokÇok ne kadar az bir lafHiçbirşeyi anlatmaya yetmiyorGözyaşlarını saklaBen ölürsem ağlaArtık için rahat olsunSen bir meleksin anneYediğimiz her lokmayıKuruş kuruş ödedikNasıl ödenirmiş öğrendikDemirden leblebiNe yenir nu yutulurBazı şeyler belkiBelki unutulurUnutmak var yaDemirden leblebiDemirden leblebiDemirdenKalbim kırık öleceğimBilmem ne halt edeceğimElimden alınan hayatımÇalınan masumiyetimSıkılıyorsa biri kalkıp bir şey söylesinDokuz yaşında bir çocukHayatı böyle tanıdıAnnesinin sütüBabasının çüküBu çocuk senin kızındı anne