Devojka iz grada
Ja sam rođen u cveću livadačuvah stada pokraj reke Gružeal' zavoleh devojku iz gradasa usnama k'o pupoljak ruže
Bele ruke, a prsti k'o dirkepričahu mi najnežnije bajkezalud uzdah iz grudi pastirkezalud suze moje stare majkezalud uzdah iz grudi pastirkezalud suze moje stare majke
Sin sam plavih šuma i livadagajih dobre konje i volovezbog lepote devojke iz gradazaboravih brda i dolove
Zvao sam je ulicama dugimi venuo k'o trava jesenjajednog dana spazih je sa drugimzagrljenu u senci kestenjajednog dana spazih je sa drugimzagrljenu u senci kestenja
Šta sad mogu već bol svoj da patimmladost moju da tužim za čelomorao sam kući da se vratimsvome domu u rođeno selo
I sad opet svoga vranca jašemi u krčmi krčmim svoja stadakitim svirce i razbijam čašei proklinjem devojku iz gradakitim svirce i razbijam čašei proklinjem devojku iz grada