Statt á tínumbrøttu bjørgum,sig mæ farvæl,sig mæ farvæl.Ytst á tínumbláu skørumgloym tú meg ongantíð.Myrkrið vil eg,einsemið vil eg,víddirnar og oyðuna vil eg.
Lat tað nú loysna,slepp fasta takinumog lat meg,lat meg nú fara.Glar var mín eydna,støkkur nú sundurog undir øllumer havsins ljós.
Smelli gjøgnumtað hvassa gloppiðniður í streyminburtur frá tær.Kanska tú droymirteg niður til mín.Fevnir meg,fevnir megongantíð aftur.
Stay on yoursteep cliffs,bid me farewell,bid me farewell.On the edge of yourcobalt cliffsnever forget me.I long for the darkness,I long for the loneliness,for the wide expanses and the bare bird-cliffs.
Let it now loosen,your tight grip on meand let me,let me go now.My fate, once clear,now falls to piecesand under everythingis the light of the sea.
I fall throughthe sharp gapdown into the currentaway from you.Maybe you'll dreamyourself down to me.Embracing me,embracing menever again.