Sagopa Kajmer "romantizma" lyrics

romantizma

Çocukluk naftalinle gizliHatıralar sarı benizliKim kerizdi ?Belki aklım bir denizdi ben boğuldum.Kim sorumlu?Gözlerimde hava bulutluYarına sansürü Tanrı koyduFilmler hep sinemaskoptuSon yabancım bir maskottu.Geçmiş her zaman siyah beyazHayatım enstrumental.Kalendarım duvar süsüBulantılarda midemÇok sebeb ürettim fabrikalarım iflas etti.Kİm samimi ? kim hakiki ?...bana cevap verin!...

Özür bir borç gibiydi en zor ödenen hali.Kalbi hacize verdim oysa borçlu sendinBir bahaneden ibaret terkediş.Bilinen en son halim bir zavalli,yaşıyorum bunu da bil.Gidiyorum adimi sil,acıyorum yaramı deş !...Varlığın yoğunla eş ve keşmekeş bu yolda ölüme terk bin leş.Ve rüzgarımla yüzleş...Şafak yüzbeşte meşke daldı çilekeşUyku geç gelir nöbette uyuma yok !...Korku içime sorgu tıktı.Satırbaşında kalbim hep kırıktı.Gözlerimin içine bakamadınız içiniz hep fesattı.İçim dışıma çıktı,içimi kemiren her fare için bir kapan yarattım.Şüpheli paranoyaktım.Canımı yolda buldum,tuttum kolundan evine soktum.Yarımı gömdüm,yarımı güneşe döndüm,kendimeydi küfrüm.Ve dikkat et dilinde hep tükürdüğün.Sömürdüğün bu ruhta haykırışlar kör düğüm.

NAKARAT (KORO)

Mazeretimdin....Her suçumda hazretlerimdin yalvarır oldum.En son halim bir zavallıydı,şimdiki bene beni sorar oldum vallah...Nezaretimdin...Karanlıklara bir şiir oldun onca okundunEn son halim bir yabancıydıOzan-ı bedbaht kalemini kırdı.

RAP2

Sat-ı müdafa zorunluAdalet karaman oyunuSonunu bildiğim bu yol önüme serdi bilinmez uçurumu.Gözlerim krater çukuruYine de elimde tek düze kalem yazarım karamsar kompoziyonumu.Getirin artık sonumu!...Onuru zedeler alaya vurulan her doğru.Her geçen dakika metabolizma çökerten olgu.Şıkkı seçti ademoğlu.Yanlışın gurur bıçaklar,orda duran o alçaklar yaşamın biberi tuzu.Huşu içinde yatsın ölü bebeklerim.Bir buğulu aynanın yörüngesinde,ortalıkta dolaşan bu buğulu yansımalara hipnozum.Ve uluya anlaşılmaz bir tavırla ''yorgunum!...'' demek neden ?Umutsuzum bugünden.Al ve yerine koy hataları.Ben her cevaba bir soruyla kafa da tuttum.Bir tiyoyla bir tiyatro kurdum,kendim oynadım ve arenasında bir savaşçı buldum kördü.Köprü ortadan bölündü sagopa gördü!...Yokluğun ki; zoraki bir ölümdü.En derin...Yazarın olsun ellerim.Aklımın odalarında yangın çıksın beklerim serin.Ben kimim ki; bilmemekteyim.Hayat kızgın boğa ben kırmızı pelerin.

Romance

Childhood is hidden with naphthaleneMemories has pale skinWho was fool?Maybe my mind was a sea and I am drownedWho is responsible?The weather is cloudy at my eyesGod censored tomorrowMovies was all cinemascopeMy last stranger was a mascotThe past is always black and whiteMy life is instrumentalMy calendar is friezeMy stomach is sickI produced a lot of reasons. My factories are bankruptWho is firendly? Who is real? Answer me!

Apology was like a debt, the most difficult kind to be paidI gave the heart to seizureBut you were the one who is in debtThe abandonment is just from an evasionMy last known condition is miserable I am alive know thatI am going delete my name. I am in pain dig my woundYour existance is as the same as your absenceAnd thousands of carrions that left to die in this road are in chaosAnd face my windThe countdown is at 105. The suffering fallen into doveySleepyness is late at watch. No sleep.Fear stuffed query inside meMy heart was always broken at the indentYou could not look at my eyes because you were all low-mindedI have turned inside outI created a trap for every mouse that nibbles me insideI was suspicious paranoidI found my soul on the road. Grabbed its arm and put it in its homeI have buried half of me and turned to the sun the other halfMy swear was to myselfAnd watch out it is all over your tongue that you spitScreams at this soul that you have exploited are tangle

Chorus

You were my excuseYou were my excellency at my every crime and I started beggingMy last condition was miserableI was asking my present self about my old selfYou were my supervisionYou became a poem for darknesses and read for tens of timesMy last condition was a strangerThe miserable poet broke his pen

Defencing the surface is essentialJustice is a hoaxThis road that I know its end revealed the unknown cliffMy eyes are crater holeEven though, the monotonous pen is at my hand, I write my pessimistic compositionYou shall bring my endEvery truth that is made fun of bruises honourEvery passing minute is a phenomenon that collapses metabolismHumankind has made the decisionYour mistake stabs prideRavishers which stand there are the kiss of death for lifeLet my dead babies sleep with aweIn the orbit of a misted mirrorMy hypnosis is for these misted reflections that travels aroundAnd why saying “I am tired” to almighty with an incomprehensible attitudeI am hopeless about todayTake the mistakes and put them where they belongI have also challenged every answer with a questionI have founded a theatre with a clueI have played and found a warrior in his arena. He was blindThe bridge is collapsed in the middle. Sagopa has seenYour absence was a forced death. The deepest...Let my hands be your writerThe fire shall begin in the rooms of my mind. I wait coolI don’t know who I am?Life is raging bull and I am the red cape.