Mono Emena Fovamai (Μόνο εμένα φοβάμαι)
Και ξεφυλλίζω της ζωής μου το βιβλίο.Βλέπω να κλείνει εμπρός μου ο ορίζονταςμες στην ομίχλη· κι έτσι μόνος παραλύω.Φεύγω στη νύχτα, την καρδιά μου βρίζοντας.
Δεν φοβάμαι τους άλλους, μόνο εμένα φοβάμαι.Με σκοτώνουν τις νύχτες όσα ακόμα θυμάμαιαπό αγάπες χαμένες κι από λάθη δικά μου.Την καρδιά μου την βρίζω που δεν είσαι κοντά μου.Δεν φοβάμαι τους άλλους, μόνο εμένα φοβάμαι.Με σκοτώνουν τις νύχτες όσα ακόμα θυμάμαι.
Ανάμεσά μας το σκοτάδι και οι τύψεις.Και πώς να πούμε λόγια που δεν τα `παμε;Θα `θελα απόψε στο κορμί σου να με κρύψειςκαι να σου λέω "πιο πολύ αγάπα με".