Isoun kati pio poli | Ήσουν κάτι πιο πολύ
Κοιμήθηκα με δακρυσμένα μάτιαστου ονείρου μου τα πρώτα σκαλοπάτιαμες στο κρυφό πηγάδι της ψυχής μουαντίλαλο ν' ακούσω της φωνής μου.
Ν' ακούσω μοιρολόγια και κατάρεςαντί για λόγια αγάπης με κιθάρες,οι πίκρες θα με κάνουν νάνι-νάνιστον ύπνο μου η αγάπη να πεθάνει.
Κι αν τη ζωή αποφάσισα να ζήσωφτιάχνω τους δρόμους να την περπατήσωγιατί ήσουν κάτι πιο πολύ.
Ψάχνω να βρω αιτίες να σε μισήσω,βρίσκω πολλές να σε ξαναγαπήσωγιατί ήσουν κάτι πιο πολύ.
Κοιμήθηκα με διψασμένα χείλιαμε κόκκινα κεράσια και σταφύλια,μετέωρα σου άφησα τα χάδιαγια να 'ρχεσαι να τ' ακουμπάς τα βράδια.