Yitip Giden
Yoldaş senin bir gülüşünBir dostunun yarasını saramıyorsa artıkSen artık kendin değilsinVur öfkeni dostunaYazdım dağlarca göllerceDökülmeyen gözyaşım da boğulsun deryalarcaYitip, giden devrimler gibiDost sesin, dost gülüşlerinŞimdi çölde bir damla suSen artık kendin değilsinÖfke çaresizliktir bilirimÇaresizliğine ölürümSesinde açan çiçeklere inan her şeyimi veririmSanma ki bir yitiktirHüzünlere sarılmamSanma ki gülüm bu hüzünÖlgüğümde bitecektirBir gün mavi bulutlaraBiner sonsuza giderimDost sesini duyava dekKaranlığa gülümserim