Mina
ز جهان دل بر کندم تا شوری پیدا کردمتو پریشان مو کردی چون مجنون صحرا گردمز تو نوشین لب باشد هم درمان و هم دردم
دلم از خون چون مینا، لبریز و من خاموشمشب هجران جای می ، خوناب دل مینوشمز خیالت برخیزد ، بوی گل از آغوشم
تو سیاه چشم از چشمم، تو دوری من بیمارمتو سیه گیسو هر شب در خواب و من بیدارم(2)
تو لب میگون داری ، من اشک گلگون دارمز تو دل گر برگیرم، از غم دیگر میمیرمبخدا دور از رویت از جان شیرین سیرم
ز جهان دل بر کندم تا شوری پیدا کردمتو پریشان مو کردی چون مجنون صحرا گردم