Sou Apagorevo
Απαγορεύω στην καρδιά να σε σκεφτείκαι όπως παλιά με το όνομα σου να αρρωσταίνειτην πόρτα άλλο δεν θα αφήσω ανοιχτήνα μπαίνεις μια στιγμή και ύστερα δυο ξένοι
ποιος σου είπε απορώπως θα αντέξω για καιρότη ζωή μου στη ζωή σου να στριμώχνωέτσι είμαι από παιδίότι με ταλαιπωρείόσο κι αν πονέσω πάντοτε το διώχνω
Σου απαγορεύω να ρωτάςφίλο μας κοινό όταν συναντάςτι κάνω που πηγαίνωκι αν ζω ή αν πεθαίνωγιατί φοβάμαι μη σου πειπως είναι σπίτι η ψυχήαπό σένα γκρεμισμένοεγκαταλελειμμένοσου απαγορεύω να ρωτάς και από τύψεις θέλω να πονάς
Απαγορεύω στην καρδιά να περπατάστο ναρκοπέδιο που μες στα μάτια κρύβειςέχω σκοτώσει τόσα βράδια αρκετάμαζί μου έμαθες να έρθεις για να φύγεις
ποιος σου είπε απορώπως θα αντέξω για καιρότη ζωή μου στη ζωή σου να στριμώχνωέτσι είμαι από παιδίότι με ταλεπωρείόσο κι αν πονέσω πάντοτε το διώχνω
Σου απαγορεύω να ρωτάςφίλο μας κοινό όταν συναντάςτι κάνω που πηγαίνωκι αν ζω ή αν πεθαίνωγιατί φοβάμαι μη σου πειπως είναι σπίτι η ψυχήαπό σένα γκρεμισμένοεγκαταλελειμμένοσου απαγορεύω να ρωτάς και από τύψεις θέλω να πονάς
Σου απαγορεύω να ρωτάςφίλο μας κοινό όταν συναντάςτι κάνω που πηγαίνωκι αν ζω ή αν πεθαίνωγιατί φοβάμαι μη σου πειπως είναι σπίτι η ψυχήαπό σένα γκρεμισμένοεγκαταλελειμμένοσου απαγορεύω να ρωτάς και από τύψεις θέλω να πονάς