هروایه (Hervaya)
زجهان دل بر کندم، تا شوری پیدا کردمتو سیه گیسو کردی چون مجنون صحرا گردم
هروایه هروایه، یارم ولیم توریایهاری خدا چه بکم دلبر دل و کی دایه
ز تو گر دل برگیرم، دیگر از غم می میرمبه خدا دور از رویت از جان شیرین سیرم
شب هجران جای می خوناب دل می نوشمز خیالت بر خیزد بوی گل از آغوشم