Tis nihtes dinome pedi
Πέντε η ώρα το πρωί κι έχω μεγάλο κρίμαΝιώθω πως πάντα στη ζωή μου υπήρξα μόνο θύμαΚι έτσι αρπάζω ένα στυλό κι ανάβω ένα τσιγάρoΚανονικά ακούω ροκ μ’ απόψε θα ραπάρω
Τη μέρα κρύβομαι καλά μα είναι βαρύς ο πόνοςΈχω πολλούς να μ’ αγαπούν μα πάλι νιώθω μόνοςΚι έτσι ζητάω διαρκώς μια ταπεινή συγγνώμηΠου δε με σέρνουν οι καιροί κι έχω δικιά μου γνώμη
Τις νύχτες πριν να κοιμηθώ ανάβω όλα τα φώταΚαι προσπαθώ να φοβηθώ όπως φοβόμουν πρώταΤις νύχτες ντύνομαι παιδί που ψάχνει στο σκοτάδιΜήπως μπορέσει να κρυφτεί στης μάνας του το χάδι
Πρέπει στο internet να μπεις αν θέλεις να φλερτάρειςΚαι την απάντηση που θες με mail θα την πάρειςΈχουν αλλάξει οι καιροί πεθάναν τα καμάκιαΤρώει ο άντρας τη φακή κι η γκόμενα σουβλάκια
Γεια σου μητέρα και μπαμπά που έκανες το παιδί σουΌ, τι θα ήθελες εσύ να ήσουν στη ζωή σουΤου έχτισες μία ζωή στους πρόποδες της θλίψηςΠέταξε κάτω το σπαθί κι άρχισε καταχρήσεις
Τις νύχτες φαίνονται αυτοί που λένε την αλήθειαΚαι το φεγγάρι θα φανεί ό,τι έχεις μες στα στήθιαΤις νύχτες ντύνομαι παιδί διαλέγω ένα αστέριΊσως μπορέσει να μου πει όσα κανείς δεν ξέρεi
Ο Έλληνας φιλοσοφεί με το φραπέ στο χέριΜιλά σαν να ’τανε σοφός μα τίποτα δεν ξέρειΛένε πως μόνο οι αριστεροί μπορούν να γράψουν ποίημaΜα αν ειν’ η τέχνη αριστερή γιατί έχει τόσο χρήμα;
Θα σ’ αγκαλιάσει το γυαλί αν θέλεις να φωνάξειςΣε μια πορεία μπες και συ για βόλτα να ξεσκάσειςΟύτως ή άλλως θα σε πουν μονάχα ό,τι δηλώσειςΊσως σε κάνουν και θεό το σώμα σου αν δώσεις
Τις νύχτες ντύνεσαι Θεός και σταματάς το χρόνοΓίνεται ο κόσμος πιο απλός χωρίς χαρά και πόνοΤις νύχτες μοιάζει το κερί με ήλιο π’ ανατέλλειΚαι το δωμάτιο μια γη που μόνο εσένα θέλει
Δεν είμαι αυτός που θα σου πει ποιο είναι το μονοπάτιΜια συμβουλή ειν’ ο πόνος μου κι άμα τη θέλεις παρ’ τηΔεν είμαι αυτός που έχει βρει όλες τις απαντήσειςΔε σώζω ανθρώπινες ψυχές ούτε και συνειδήσει
Εφτά η ώρα το πρωί τελειώνει το μελάνιΔε μετανιώνω ούτε στιγμή για ό,τι έχω κάνειΚι έτσι αφήνω το στυλό και το τσιγάρο σβήνωΝα μου λερώσουν τ’ όνειρο κανένα δεν αφήνω
Τις νύχτες ντύνεσαι ΘεόςΚανένα δεν αφήνωΓίνεται ο κόσμος πιο απλόςΚανένα δεν αφήνωΤις νύχτες μοιάζει το κερίΚανένα δεν αφήνωΚαι το δωμάτιο μια γηΚανένα δεν αφήνω