Διθέσιο
Ακριβό μου διθέσιο, καλό μου αμάξιΠου περνάς απ' τ' απαίσιο ξυστάΚινητήρα και πλαίσιο στα 'χω πειράξειΓια να τη βγεις πιο μπροστά
Τη στιγμή που σ' αγόραζα για να τριπάρωΤο κενό μου εξαγόραζα δειλάΤην καρδούλα που χώρισα ίσως να πάρωΣ' άλλη ζωή πιο καλά
Μη με πας απ' το σπίτι, τ' ακούς, στο Θεό να με παςΜυρωδιά καταλύτη, εσύ μοναχά μ' αγαπάςΑ, ρε, χρόνε αλήτη π' ανθρώπους κι αγάπες σκορπάςΜη με φέρνετε σπίτι, τ' ακούς, κάπου αλλού να με πας
Στο λευκό σου αερόσακο θα ξαγρυπνήσωΜ' αφημένο το πρόσωπο σκοπιάΣ' ένα πάρκιγκ απρόσωπο θ' αποφασίσωΠοιόν εαυτό θα 'χω πια
Θα γυαλίζουν οι ζάντες σου με το φεγγάριΔοκιμή στις αβάντες σου, μικρόΤο μηδέν στο διακόσα μας ποιος θα το πάρειΜ' όλη τη γη στο φτερό
Μη με πας απ' το σπίτι, τ' ακούς, στο Θεό να με παςΜυρωδιά καταλύτη, εσύ μοναχά μ' αγαπάςΑ, ρε, χρόνε αλήτη π' ανθρώπους κι αγάπες σκορπάςΜη με φέρνετε σπίτι, τ' ακούς, κάπου αλλού να με πας