Aigaio (Αιγαίο)
Μικρή με βάζαν ποιήματα να πω με την ποδιάμα εγώ με τα χτυπήματα που είχα στην καρδιάμε τον εχθρό τα λέω
Πολλοί με κατακτήσανε δεν είσαι μόνο εσύΤο σώμα μου αποκτήσανε κι είδαν θαλασσίτο πρώτο Εγώ το Αιγαίο
Μια κορδέλα περασμένη τριγύρω απ' τον ώμο μου λοξάΣ' ένα βράχο ανεβασμένη πατρίδα ο νους μου φώναξα
Μέρα νύχτα αγκαλιασμένοιγυναίκα σου η δάφνη-φοίνικατου Θεόφιλου δοσμένηστο λάδι αυτού του πίνακαΑχ ψυχή μου εσύ γοργόνααν ζει τι ρωτούσες ,γέλαγα
Πιασ' του πεύκου μια βελόνανα παίξει ο δίσκος πέλαγαΕγώ δεν έχω μέγα ανάστημαμα από το Αλφα ως το Ωμέγαπροσκυνώ το διάστημα
Μεταποιώ το θα σε θάλασσακι απ' τ' αλμυρό πιο τολμηρότο πρώτο Εγώ το Αιγαίο
Χαίρε ω χαίρε ανδρειωμένηπατρίδα σε τέφρα φοίνικατου Θεόφιλου δοσμένηστο λάδι αυτού του πίνακαΜαρμαρένια μου Αφροδίτηστο αχ μας κανένας,ψέμματαΠοιο νησί ρουφά απ΄τη μύτηαφρούς κυμμάτων κι αίματα