Asteia oneira (Αστεία Όνειρα)
Σαν φωτιά που δειλά αργοσβήνει,Μα αφήνει καπνούςΣαν βροχή που μπορεί,Να ποτίσει κρυμμένους ανθούςΈτσι πίστευα πως,Στη ζωή μου το φως θα σκορπάςΘα 'σαι πάντα εκείΌτι και να συμβεί θα μου τραγουδάςΌμως σ' έχασα
Ίσως φταίνε τ' αστεία μου όνειρα,Τα ταξίδια χωρίς προορισμόΊσως φταις και εσύ,Που δεν έγινες όλα όσα φοβόμουν εγώ
Σαν κερί που απορείς,Μες στη θύελλα πως σιγοκαίειΣαν φωνή που χωρίς να ρωτάς,Επιμένει να λέειΈτσι κι ας μην το θες,Επιστρέφω στο χθες βιαστικάΤι κι αν δεν είσαι εκεί?Η ελπίδα είσαι εσύ, εσύ μοναχάΚι όμως σ' έχασα
Ίσως φταίνε τ' αστεία μου όνειρα,Τα ταξίδια χωρίς προορισμόΊσως φταις και εσύ,Που δεν έγινες όλα όσα φοβόμουν εγώ
Ίσως φταίνε και τα άδεια ξενύχτια μου,Περιμένοντας κάτι να 'ρθειΊσως φταίνε τα τρύπια τα δίχτυα μου,Που 'χα ρίξει σε κάθε στιγμή