Mavro Kiparissi (Μαύρο Κυπαρίσσι)
Ήταν μια φορά ένας άνθρωπος,ήσυχος πολύ και ξαρμάτωτος.Είχε σπίτια και λιβάδια,και κοπάδια και σκυλιά....Κι ένα δίχτυ που 'πιανε πουλιά.
Είχε κρύα βρύση στον κήπο του,μαύρο κυπαρίσσι στον ύπνο του.Μια γυναίκα αγαπούσεπου τραγούδαγε συχνά,και μιλούσε πάντα σιγανά.
Δεν κατάλαβε πως την έσφαξε!Kι ό,τι αγαπούσε το έκαψε.
Τα λιβάδια, τα κοπάδια,τα τραγούδια, τα φιλιά....Και κανείς δεν έβγαλε μιλιά.
Στάθηκε μπροστά στα χαλάσματακι έβαλε, Θεέ μου, τα κλάματα:« Να 'χα σπίτι και γυναίκακαι κοπάδια και σκυλιά »....Kι ύστερα τον πήραν τα πουλιά.