Gleipnir
Undan Loka Fenrir fæddist,fullur hroka víst var sagt.Er var þoka þá hann læddist,þungbært ok á heiminn lagt.
Nú var gaumur að því gefinn,greri aumur hvolpur fljótt.Tíminn naumur, enginn efinn,á hann tauminn þyrfti skjótt.
Fyrstan Læðing fengu goðin,Fenri þræði komu á.Úlfur skæður, ljótur, loðinn,leikinn bræði sleit hann þá.
Þegar Drómi Fenri festifalskan dóm þá úlfur hlaut.Því með klóm og þrumubrestiþennan fróma fjötur braut.
Kattarins dynur, konunnar skegg,kynngi mína yfir legg.Bjarnarins sinar, bjargsins rætur,bíðum nú í skjóli nætur.Fuglsins hráki, fisksins andi,fyrir dverg er hægur vandi.Mánuð gekk um margar götur,mér að launum varð sá fjötur.
Fjöturinn er fjötum grennri,fágæt, göldrótt dvergasmíð.Í Lyngva þeir áður lögðu Fenri,laus hann nú veldur orrahríð.
Hef ég í mínum höndum Gleipni,horfi á móti glyrnum tveim.Treysti á Óðin, Tý og Sleipni,takið mig þar og aftur heim.
Fjöturinn er fjötum grennri,fágæt, göldrótt dvergasmíð.Í Lyngva þeir áður lögðu Fenri,laus hann nú veldur orrahríð.
Hef ég í mínum höndum Gleipni,horfi á móti glyrnum tveim.Treysti á Óðin, Tý og Sleipni,takið mig þar og aftur heim.